Podbiał pospolity (Tussilago)

Podbiał pospolity łac. Tussilago farfara zwany również podbieliną, końskim kopytem, oślą stopą w medycynie klasztornej funkcjonował jako ziele na „choroby gorące” ze względu na działanie przeciwzapalne, chłodzące i powlekające. Mnisi i zakonnicy szczególnie polecali podbiał na uciążliwy kaszel, gorączkę, choroby płuc, oskrzeli oparzenia skóry, wrzody i czyraki.

Polska nazwa podbiału pochodzi od słowa biały jako że liście od spodu ma biało owłosione. Łacińska tussilago pochodzi od słowa kaszel, co oznacza że podbiał już w starożytności był znanym środkiem wykrztuśnym. Pliniusz Starszy zalecał wdychanie dymu tlących się liści podbiału jako skuteczny lek na ostry, suchy kaszel. Polski doktor medycyny i botanik Syreniusz tak opisuje w swoim słynnym Zielniku zalety podbiału:

Podbiał wszelakim przymiotom ognistym bardzo jest użyteczny, zwłaszcza liście surowe przykładając albo utarte plastrując, też z miodem tłuczone a plastrowane (…). Kaszlom suchym i zastarzałym jest wielkim lekarstwem tak liście jako korzenie na ogień węglisty kładąc, a dym przez lejek w się biorąc. Gwiżdżotchnącym i dychawicznym, tymże sposobem dym lejkiem w się biorąc, osobliwym jest ratunkiem.

Już w dawnych czasach dymem z tego zioła okadzano chorych na astmę. Młode liście przykładano na żylakowate owrzodzenia i różę na twarzy, roztarte z miodem kładziono na opuchlizny, sok ze świeżych liści wciągano do nosa, aby pozbyć się uciążliwego kataru.

Ksiądz Kneipp radził:

Bardzo dobrze jest pić herbatę z podbiału dla oczyszczenia płuc i piersi. Dychawiczność i kaszel bardzo łatwo usuwa się tą jedyną tylko rośliną, szczególnie gdy skłonność jest do suchot. Liście przyczepione do płótna lub i same można kłaść na piersi. Wyciągają one gorącość, wstrzymują osłabienia, usuwają gorączki. Znakomicie działają, gdy je przyłożysz na otwarte wrzody, odciągają zapalność, zaczerwienienie i wyciągają szkodliwe pierwiastki na zewnątrz.

Podbiał zawiera dużo śluzu, flawonoidy, garbniki, olejki eteryczne i szereg substancji czynnych i mikroelementów.

Do celów leczniczych od czerwca do września zbiera się liście, a od marca do maja kwiaty. Liście trzeba zbierać bez ogonków, a świeżo rozkwitłe koszyczki kwiatów bez szypułek. Podbiał niektórzy mylą z lepiężnikiem, który jest znacznie wyższą rośliną,  większe liście i kwiaty. Podbiał można łatwo rozpoznać przecinając ogonek świeżego liścia, w przekroju wyraźnie witać wiązki ułożone w kształt podkowy. Przetwory z podbiału skutecznie powlekają i działają przeciwzapalnie na błony śluzowe jamy ustnej, gardła i przełyku, łagodzą podrażnienia górnych dróg oddechowych, ułatwiają odkrztuszanie, działają przeciwzapalnie.

Podbiał - przepisy lecznicze

Podbiał - przepisy kulinarne

http://sekrety-zdrowia.org

pl.wikipedia.org